Πολλοί δημοσιογράφοι έθεσαν το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια των δύο πρώτων εβδομάδων των ρωσικών επιδρομών στη Συρία, πολλές από αυτές τις επιδρομές επικεντρώθηκαν στην επαρχία της Ιντλίμπ μέσα στην οποία δεν υπάρχει παρουσία του ΙΚ.
Οι Ρώσοι όμως έχουν τους λόγους τους, οι οποίοι είναι προφανείς, για να χτυπήσουν αυτή την περιοχή. Όχι μόνο για να χαλαρώσει η τζιχαντιστική μέγγενη που προσέγγισε την παράκτια αλαουϊτική καρδιά, αλλά επίσης επειδή πολλές ομάδες σε αυτή τη ζώνη συγκεντρώνουν μειονότητες που προέρχονται από τη μετα-σοβιετική περιοχή, όπως για παράδειγμα η Katibat Al Tawhid Wal Jihad, ή ακόμη η Jaish Al Muhajireen Wal Ansar, των οποίων οι τάξεις περιλαμβάνουν πολλούς μαχητές από χώρες της Κεντρικής Ασίας ή Τσετσένους μαχητές.
Κατά τη διάρκεια των σκληρών μαχών οι οποίες στα τέλη της περασμένης άνοιξης έφεραν την πτώση της Ιντλίμπ και της παρουσίας των νομιμοφρόνων στην περιοχή, πολλοί παρατηρητές του εδάφους ανέφεραν επίσης την παρουσία ειδικών τουρκικών δυνάμεων μέσα στις ομάδες των ανταρτών ή να ακόμη τουρκόφωνων μαχητών ενώ ο τουρκικός τύπος κατήγγειλε ανεπίσημες παραδόσεις όπλων και πυρομαχικών σε διάφορες ομάδες ανταρτών, ένα σκάνδαλο, το οποίο παραμένει καταπνιγμένο στο βασίλειο του Ερντογάν.
Θα εκτιμούσαμε εξάλλου πολύ αν Γάλλοι δημοσιογράφοι ενδιαφέρονταν σε βάθος για το θέμα, για να αποδείξουν ό, τι οι Σύροι δημοσιογράφοι δεν παύουν να επαναλαμβάνουν, ήτοι ότι όντως η δεύτερη δύναμη του ΝΑΤΟ προμηθεύει πολλούς ριζοσπάστες ενόπλους Σύρους αντάρτες με όπλα, άνδρες και υλικοτεχνική η ακόμη ιατρική υποστήριξη.
Αυτή η ανάληψη ελέγχου από ορισμένα κλάδη του τουρκικού βαθέως κράτους σε αυτή την περιοχή της Συρίας, δεν είναι περισσότερο τυχαίο από το γεγονός ότι ο Πρόεδρος Ερντογάν επιμένει στη δημιουργία μιας ουδέτερης ζώνης στα βόρεια του Χαλεπίου για να έχει στη διάθεση του ένα διάδρομο πρόσβασης στο συριακό έδαφος που επίσημα πλέον θα του επιτρέψει να καταπολεμήσει το ΙΚ/Daech.
Οι τουρκικοί στόχοι βρίσκονται στη ουσία αλλού και δεν περιορίζονται μόνο στο να αποφευχθεί η εγκατάσταση μιας παν-κουρδικής περιοχής στο βόρειο τμήμα της Συρίας.
Εδώ και αρκετοί μήνες, η Άγκυρα έχει ξεκινήσει μια ισχυρή πολιτική παρέμβασης στη Συρία σκοπεύοντας να αφαιρέσει από αυτές τις περιοχές όλη τη κυριαρχία του ισχύοντος συριακού πολιτικού συστήματος εξουσίας. Τα τουρκικά σύνορα, πορώδη για τους τζιχαντιστές που έρχονται να πολεμήσουν στη Συρία, για παράδειγμα, επέτρεψε στην Άγκυρα να ξεκινήσει ένα τεράστιο κίνημα οικισμού στην περιοχή από εποίκους, από τους οποίους μια συντριπτική πλειονότητα ασιατών μαχητών, μεταξύ των άλλων, Ουιγούρων.
Στις αρχές Σεπτεμβρίου 2015, το κανάλι ειδήσεων MEMRI παρουσίασε σε μία από τις ανταποκρίσεις του, την απίστευτη ουιγουποίηση της επαρχίας Ιντλίμπ, όπου περίπου 3.500 Ουιγούροι εμφυτεύτηκαν από την Τουρκία, στο σημείο και να γίνουν πλειοψηφία σε ορισμένα χωριά, όπως για παράδειγμα στη Zanbaq.
Εικόνες από στρατόπεδα εκπαίδευσης για τα παιδιά γυρίστηκαν ενώ πηγές του MEMRI υποστηρίζουν ότι η Τουρκία φέρεται να διαθέτει σε «εφεδρεία» σχεδόν 20.000 ακτιβιστές Ουιγούροι που θα μπορούσαν ναδιεξάγουν το τζιχάντ τόσο στη Συρία όσο και στην Κεντρική Ασία … ή στη Κίνα!
Πιο πρόσφατα, ένα σχολείο μαθητευομένων τρομοκρατών από ρωσόφωνες χώρες της Κεντρικής Ασίας, διαλύθηκε στη τουρκική επικράτεια.
Εκτός από την τουρκο- ουιγουρική συνεργασία στη Συρία, αποκαλύψεις από μέλη του ΙΚ που συνελήφθησαν, επιβεβαιώνουν ότι διακινήσεις εμπορίας διαβατήριων που ξεκίνησε το ΙΚ/Daech, επέτρεψαν σε 50.000 Ουιγούρους κατόχους ψευδών διαβατήριων από ασιατικές χώρες να ενταχθούν ανενόχλητους στη Συρία μέσω Τουρκίας.
Μπορούμε να υποθέσουμε ότι υπάρχει σύνδεση μεταξύ αυτών των τρομοκρατικών πυρήνων και της τρομερής επίθεσης στη Μπανγκόκ στις 17 Αυγούστου, ενώ σκιαγραφείται ακριβώς η πίστα των ψεύτικων τουρκικών διαβατήριων , όπως και άλλωστε για τις επιθέσεις το 2014 στο σταθμό του Κουνμίνγκ;
Η ουιγουρική εξίσωση στη Συρία κολλάει σε μια περίπλοκη διαμάχη μεταξύ της Άγκυρας και του Πεκίνου σχετικά με αυτό το θέμα.
Η Τουρκία φέρεται να φιλοξενήσει σχεδόν 350.000 Ουιγούρους και ο «σουλτάνος» Ερντογάν ενσωματώνει αυτή τη μειονότητα ως μια περιφερειακή μειονότητα που πρέπει να υπερασπιστεί όπως οι Τάταροι της Κριμαίας, ή οι μουσουλμανικές μειονότητες στα Βαλκάνια, αντανακλώντας σε ένα είδος αποκατάστασης μιας νέο-οθωμανικής αναμονής.
Ενώ οι σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών είχαν βελτιωθεί σημαντικά, η κρίση στη Συρία έχει κρυώσει τις σινο-τουρκικές σχέσεις.
Τον Ιανουάριο του 2015, κατά την επίσκεψη του Προέδρου Αμπάς στο προεδρικό μέγαρο του Ερντογάν, μπορούσε κανείς να δει μανεκέν που αντιπροσώπευαν τους 16 στρατιώτες της προεδρικής φρουράς σε ιστορική ενδυμασία των «επαρχιών» της τουρκικής αυτοκρατορίας, συμπεριλαμβανομένου ενός πολεμιστή με ουιγουρική ενδυμασία, συγκεκριμένα ο έκτος στη φωτογραφία.
Μέσα σε ένα ορισμένο μη ευθυγραμμισμένη τύπο, όλο και περισσότερες αναλύσεις αφήνουν να φανταστεί τώρα μια εύλογη κινεζική επέμβαση στη Συρία, γιατί όχι υπό την κάλυψη του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης, δεδομένου του πολύ μεγάλου αριθμού τζιχαντιστών από το ευρασιατικό χώρο και που μπορούν να απειλήσουν την Ευρασία και ως εκ τούτου τη γεωγραφική περιοχή του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης.
Εντούτοις, η Τουρκία, όπως και η Συρία και η Αίγυπτος, ωστόσο, ζήτησαν να προσεγγίσουν και να ενταχθούν στον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης.
Θα μπορούσε η τουρκική πολιτική να προκαλέσει κάποια κινεζική εμπλοκή στη Συρία;